Pierre-Auguste Renoir - Αφήνοντας το Ωδείο (Conservatoire The Exit) - εκτυπώσεις καλών τεχνών

Τι λέει η αρχική περιγραφή του έργου τέχνης του Ιδρύματος Barnes για το έργο τέχνης από τον εικονογράφο, ζωγράφο και γλύπτη Pierre-Auguste Renoir; (© - από το Ίδρυμα Barnes - www.barnesfoundation.org)

Μια κατάμεστη ομάδα ανδρών και γυναικών είναι συγκεντρωμένη έξω από ένα κτίριο, με τις φιγούρες τους να ακουμπούν τους κενούς, αστολισμένους, χωρίς παράθυρα τοίχους του. Στο προσκήνιο, δύο νεαροί άνδρες συνομιλούν με δύο από τις γυναίκες. οι γυναίκες στέκονται αγκαλιά, και το χέρι του άλλου άντρα ακουμπάει στον ώμο του πιο κοντινού συντρόφου του. Δεν έχουμε ιδέα για το περιεχόμενο της ανταλλαγής των φιγούρων, αλλά η γλώσσα του σώματός τους υποδηλώνει κάποια αβεβαιότητα ή αδεξιότητα, σαν οι άντρες να προσελκύουν την προσοχή των γυναικών για πρώτη φορά. Το δεξί χέρι του μπροστινού άνδρα είναι σφιγμένο πίσω του, σαν να διστάζει ή ανήσυχο καθώς προχωρά για να μιλήσει στις γυναίκες, ενώ η πιο κοντινή γυναίκα γυρίζει προς το μέρος του σαν να ανταποκρίνεται στην προσέγγισή του. Η άλλη γυναίκα, με τα χέρια της σφιχτά πιασμένα μεταξύ τους, στρέφεται προς τη σύντροφό της σαν να ήθελε να μετρήσει την απάντησή της στις προτροπές του άντρα. Η φύση της ανταλλαγής επισκιάζεται περαιτέρω από το γεγονός ότι το πρόσωπο του δεύτερου, ψηλότερου άνδρα κρύβεται από το καπέλο του συντρόφου του, αρνούμενος μας οποιαδήποτε πρόσβαση στην έκφρασή του. Ο άνδρας στο προσκήνιο φορά ένα μοντέρνο σαλονάκι, ενώ η σύντροφός του είναι με επίσημο βραδινό φόρεμα. οι γυναίκες είναι απλά ντυμένες, οι πιο κοντινές φορούν ένα φόρεμα πάνω από ένα φόρεμα σε γραμμή πριγκίπισσας και ένα εσώρουχο. Ο πρώτος γνωστός τίτλος του καμβά, Leaving the Conservatory, προέρχεται από τον κατάλογο δημοπρασιών της συλλογής του πρώτου ιδιοκτήτη του, του συνθέτη Emmanuel Chabrier, το 1896. Ο τίτλος επιβεβαιώνεται από τον φίλο του Ρενουάρ, Ζωρζ Ριβιέρ, ο οποίος φαίνεται ότι πόζαρε για την ανδρική φιγούρα στο προσκήνιο, αφού μοιάζει πολύ με ένα σύγχρονο πορτρέτο του (Εθνική Πινακοθήκη, Ουάσιγκτον, DC). Το Conservatoire de Musique et de Declamation βρισκόταν στο ένατο διαμέρισμα του Παρισιού, στα βόρεια των Grands Boulevards, στη συμβολή της rue dli Consrvatoire και της rue Sainte-Cecile (τα κτίρια καταλαμβάνεται τώρα από το Conservatoire d'Art, Conservatoire d'Art, Dr. μετά τον χωρισμό του από το Conservatoire de Musique το 1946). πρόσφερε δωρεάν μαθήματα ορχηστρικής και φωνητικής μουσικής και «δραματικής διακήρυξης», συμπεριλαμβανομένων βραδινών μαθημάτων «λαϊκού τραγουδιού» για ενήλικες. Ωστόσο, η αφήγηση του Riviere για την εικόνα δείχνει ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια απλή απεικόνιση του χώρου του Ωδείου. αφού διευκρίνισε ότι ο Ρενουάρ το είχε ζωγραφίσει μπροστά από το σπίτι στην οδό Cortot στη Μονμάρτρη, το οποίο είχε νοικιάσει, το φθινόπωρο του 1876, αφού ολοκλήρωσε τη Μπάλα του στο Moulin de la Galette. Επιπλέον, ο Ριβιέρ σημείωσε ότι «ο Νίνι και ορισμένοι συνήθεις του Μουλέν» είχαν ποζάρει για αυτό. Είναι επομένως μια εντελώς ευφάνταστη σύνθεση, παρά μια αναπαράσταση ενός συγκεκριμένου σεναρίου. Μόνο το ρολό χαρτί στα χέρια της φιγούρας του πρώτου πλάνου, που θα μπορούσε να είναι μουσική ή δραματικό κείμενο, υπονοεί το Ωδείο και πρέπει να υποθέσουμε ότι η Νίνι και οι φίλοι της απασχολούνταν από τον Ρενουάρ ως αμειβόμενα μοντέλα, αντί να είναι οι ίδιοι φοιτητές στο Ωδείο. Με αυτούς τους όρους, η εικόνα γίνεται μια πιο γενική εικόνα των σύγχρονων τελετουργικών ερωτοτροπιών, και πιο συγκεκριμένα του μακροχρόνιου στερεότυπου του φλερτ μεταξύ νεαρών αστών ανδρών και κοριτσιών της κατώτερης τάξης που ήταν πολύ πιο πιθανό να γίνουν ερωμένες παρά οι γυναίκες τους. . Ωστόσο, ο θεατής δεν έχει ιδέα για το αποτέλεσμα της ανταλλαγής μεταξύ των φιγούρων. Χαρακτηριστικά, ο Ρενουάρ έθεσε το σενάριο χωρίς να υποδείξει τις ακριβείς σχέσεις μεταξύ των φιγούρων ή πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν. Ο θεατής της εικόνας βρίσκεται λίγο μακριά από τις φιγούρες, τις παρακολουθεί από το πλάι και ίσως τις έρχεται εν όψει. προφανώς δεν είμαστε άμεσο μέρος της ομάδας που απεικονίζεται. Αυτό που βλέπουμε ανοίγει ένα σύνολο πιθανοτήτων. Αρνώντας μας την επίλυση αυτών των πιθανών ιστοριών, ο Ρενουάρ τόνισε τη φύση της καθημερινής εμπειρίας στη σύγχρονη πόλη, όπου ο περαστικός γίνεται μάρτυρας πολλών ανταλλαγών και συναντήσεων χωρίς να έχει πρόσβαση στη σημασία ή το αποτέλεσμά τους. Η όλη εικόνα είναι προσεκτικά αλλά ανεπίσημα διατεταγμένη για να υποδηλώνει ένα κομμάτι της ζωής της πόλης. Η τονικότητα της εικόνας είναι σχετικά συγκρατημένη, ίσως υποδηλώνει το βραδινό φως. Ωστόσο, η κυρίαρχη γκρίζα τονικότητα του μεταφέρεται παντού από λεπτές ποικιλίες χρωμάτων. Τα απαλά μπλουζ έρχονται σε επαφή με ίχνη ζεστών αποχρώσεων, που περιστρέφονται γύρω από τους τόνους της ροζ σάρκας, τα πορτοκαλοκόκκινα μαλλιά των δύο νεαρών γυναικών στα αριστερά και τους λευκούς γιακάδες των φιγούρων. Το καθαρό μαύρο φαίνεται ότι δεν χρησιμοποιείται. Μέχρι αυτή την ημερομηνία, ο Ρενουάρ είχε εγκαταλείψει το μαύρο στην αναζήτησή του να μεταφέρει τη φόρμα και την ατμόσφαιρα μέσω αντιθέσεων και διαφοροποιήσεων χρώματος. Οι άκρες των φιγούρων δεν είναι έντονα οριοθετημένες, έτσι ώστε να φαίνονται να συγχωνεύονται μεταξύ τους και με το φόντο. Παρόλο που η έξοδος από το Ωδείο είναι ένας από τους μεγαλύτερους και πιο φιλόδοξους καμβάδες του Ρενουάρ στη σύγχρονη παριζιάνικη ζωή, δεν ήταν, φαίνεται , περιλαμβάνεται σε οποιεσδήποτε εκθέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του Ρενουάρ. είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ότι δεν το συμπεριέλαβε στην τρίτη ομαδική έκθεση ιμπρεσιονιστών την άνοιξη του 1877, και είναι πιθανό ότι η εικόνα δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι αυτή την ημερομηνία. Ούτε γνωρίζουμε πότε την απέκτησε ο Chabrier ή αν ήταν παραγγελία ή μια αγορά? το ενδιαφέρον του συνθέτη για την εικόνα πρέπει εν μέρει να σχετίζεται με το θέμα της - ένα συμπλήρωμα στον θορυβώδη κόσμο της λαϊκής διασκέδασης που αντιπροσωπεύεται στο Manet's A Bar at the Folies-Bergere (Courtauld Gallery, Λονδίνο), το οποίο ο Chabrier αγόρασε στην μεταθανάτια πώληση του Manet το 1884. .

Λεπτομέρειες δομημένων έργων τέχνης

Πίνακας μεταδεδομένων καλλιτέχνη

Δομημένες λεπτομέρειες προϊόντος

Διάλεξε το υλικό σου

Για κάθε εκτύπωση καλών τεχνών προσφέρουμε μια σειρά από διαφορετικά υλικά και μεγέθη. Μπορείτε να επιλέξετε το αγαπημένο σας μέγεθος και υλικό ανάμεσα στις παρακάτω προτιμήσεις:

• Εκτύπωση σε καμβά: Η εκτύπωση σε καμβά, που δεν πρέπει να συγχέεται με μια πραγματική ζωγραφική σε καμβά, είναι μια εικόνα που εφαρμόζεται απευθείας σε ύφασμα καμβά. Το μεγάλο πλεονέκτημα των εκτυπώσεων σε καμβά είναι ότι έχουν σχετικά χαμηλό βάρος, πράγμα που σημαίνει ότι είναι εύκολο και απλό να κρεμάσετε την εκτύπωση σε καμβά χωρίς πρόσθετες βάσεις τοίχου. Λόγω του ότι η εκτύπωση σε καμβά είναι κατάλληλη για όλα τα είδη τοίχων.
• Μέταλλο (εκτύπωση dibond αλουμινίου): Πρόκειται για μια μεταλλική εκτύπωση που κατασκευάζεται σε υλικό dibond αλουμινίου με πραγματικό εφέ βάθους, που κάνει μια μοντέρνα εμφάνιση χάρη σε μια δομή επιφάνειας, η οποία δεν αντανακλάται. Για την Direct Print On Aluminium Dibond, εκτυπώνουμε το επιλεγμένο σας έργο τέχνης στην σύνθετη επιφάνεια αλουμινίου. Τα χρώματα είναι φωτεινά και ζωηρά, οι λεπτομέρειες είναι καθαρές και καθαρές και υπάρχει μια ματ εμφάνιση που μπορείς να νιώσεις κυριολεκτικά.
• Τυπωμένη αφίσα (υλικό καμβά): Η αφίσα είναι ένα τυπωμένο βαμβακερό καμβά χαρτί με ελαφρύ φινίρισμα επιφάνειας. Είναι απόλυτα κατάλληλο για την τοποθέτηση της καλλιτεχνικής σας εκτύπωσης με τη βοήθεια ενός προσαρμοσμένου πλαισίου. Σημειώστε ότι ανάλογα με το απόλυτο μέγεθος της αφίσας προσθέτουμε ένα λευκό περιθώριο περίπου 2-6 cm γύρω από τον πίνακα, το οποίο διευκολύνει το καδράρισμα με το προσαρμοσμένο σας πλαίσιο.
• Εκτύπωση ακρυλικού γυαλιού (με επίστρωση πραγματικού γυαλιού): Μια ακρυλική γυάλινη στάμπα, η οποία μερικές φορές επισημαίνεται ως εκτύπωση τέχνης σε πλεξιγκλάς, θα αλλάξει το αγαπημένο σας πρωτότυπο έργο τέχνης σε λαμπρή διακόσμηση και θα αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική επιλογή για τις εκτυπώσεις καλών τεχνών dibond και καμβά. Το κύριο πλεονέκτημα μιας εκτύπωσης τέχνης από πλεξιγκλάς είναι ότι οι αντιθέσεις και οι λεπτομέρειες της εικόνας γίνονται αναγνωρίσιμες με τη βοήθεια της λεπτής τονικής διαβάθμισης της εκτύπωσης. Η πραγματική επίστρωση γυαλιού προστατεύει το επιλεγμένο αντίγραφο τέχνης από το φως και τις εξωτερικές επιρροές για πολλά χρόνια.

Η προσωπική σας εκτύπωση καλών τεχνών

Αυτή η ζωγραφίά Αφήνοντας το Ωδείο (Ωδείο Η Έξοδος) ζωγραφίστηκε από τον Γάλλο καλλιτέχνη Pierre-Auguste Renoir. Το έργο τέχνης μετρά το μέγεθος: Συνολικά: 73 13/16 x 46 1/4 in (187,5 x 117,5 cm) και ζωγραφίστηκε στο μέσο λάδι σε καμβά. Σήμερα, αυτό το έργο τέχνης ανήκει στο του Ιδρύματος Μπαρνς ψηφιακή συλλογή, η οποία φιλοξενεί μία από τις μεγαλύτερες συλλογές ιμπρεσιονιστικών, μετα-ιμπρεσιονιστικών και πρώιμων μοντερνιστικών έργων ζωγραφικής στον κόσμο. Αυτό το έργο τέχνης, το οποίο ανήκει στον δημόσιο τομέα παρέχεται με την ευγενική προσφορά του Ευγενική προσφορά του Ιδρύματος Barnes, Merion and Philadelphia, Pennsylvania.: . Επιπλέον, η ευθυγράμμιση της ψηφιακής αναπαραγωγής είναι σε μορφή πορτραίτου με αναλογία 2: 3, Πράγμα που σημαίνει ότι το μήκος είναι 33% μικρότερο από το πλάτος. Ο εικονογράφος, ζωγράφος, γλύπτης Pierre-Auguste Renoir ήταν ένας Ευρωπαίος καλλιτέχνης, του οποίου το στυλ μπορεί να αποδοθεί κυρίως στον ιμπρεσιονισμό. Ο ζωγράφος έζησε για 78 χρόνια, γεννημένος στις 1841 στη Λιμόζ της Νουβέλ-Ακουιτανία της Γαλλίας και πέθανε το 1919.

Νομική σημείωση: Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να απεικονίσουμε τα προϊόντα τέχνης μας όσο το δυνατόν ακριβέστερα και να τα εκθέσουμε οπτικά στις σελίδες λεπτομερειών του προϊόντος. Ωστόσο, τα χρώματα του υλικού εκτύπωσης και της εκτύπωσης ενδέχεται να διαφέρουν οριακά από την παρουσίαση στην οθόνη της συσκευής σας. Ανάλογα με τις ρυθμίσεις της οθόνης σας και την κατάσταση της επιφάνειας, τα χρώματα ενδέχεται να μην εκτυπωθούν εκατό τοις εκατό ρεαλιστικά. Δεδομένου ότι όλες οι εκτυπώσεις καλών τεχνών μας επεξεργάζονται και εκτυπώνονται χειροκίνητα, μπορεί επίσης να υπάρχουν μικρές διαφοροποιήσεις στο μέγεθος και την ακριβή θέση του μοτίβου.

© Προστασία πνευματικών δικαιωμάτων | Artprinta.com (Artprinta)